De la creacion d’un monde – Introduccion

Crear un monde, ací ua causa de las plasentas e esglasiantas au còp. Ideas que n’avetz (sinon ne seretz pas a léger aqueth subjècte), mes quin har un monde coerent entà perméter ad aqueras pensadas de víver totas amassas ?  Que poderatz trobar ací totas las experiéncias viscudas per un parion qui ne sabè pas ligar tampòc totas las soas ideas en un briu imaginatiu.

1. Un monde tà contar las vòstas istòrias.

Perqué crear un monde quan voletz escríver ? La responsa que pòt paréisher simpla e negativa : be coneishetz autors qui crean istòrias shens crear un monde de ficcion e autors de fantasia qui ac hè tanben (totun qu’ei rar per jo), donc perqué pèrder lo vòste temps a pensar un monde quan voletz produsir istòrias ? Pr’amor definir ua realitat qui n’ei pas nosta, dab las soas règlas, dab los sons climats e los sons pòbles, que’vs pausarà constrentas e aquestas que v’ajudaràn a mantiéner la coeréncia generau de las vòstas istòrias. Qu’ei mei simple de har evoluar un personatge per un monde qui a règlas definidas que de las inventar a mesura qu’avança l’intriga. L’ambient generau deu monde que v’ajudarà donc a non pas partir tà quauques deliris de suberpodersmagicsdepècs !

Non, que soi convençut que la màger part deu monde que vòu desvolopar istòrias complèxas dab personatges pregonds qui viven experiéncias de las ricas e umanas (o inumanas). Cear un monde sancèr, deu climat dinc au barri mei escur d’ua vila portuària que darà l’aviada a las vòstas istòrias. Tà ganhar temps, be’n cau sàber pèrder.

2. Quin començar ?

B’ès charmant gus, mes quin har tà crear un monde ?

Que v’enteni d’ací ençà. Ua realitat ne’s basteish pas dab logica, urós ! La creacion deu vòste monde ne’s harà pas en seguir un metòde tampòc. Totun, que’vs poish presentar quin hasoi. En bèth seguir los conselhs de Ursula.K Leguin, que comencèi per dessenhar ua mapa (shens pensar au monde purmèr).

Jo, que comenci atau, dab ua huelha blanca e un gredon, que dessenhi fòrmas libras (que cluqui, mes n’ei pas obligatòri). Que dèishi córrer lo gredon, viste o lent, rai. Puish quan èi lo sentit d’aver acabat, qu’espii. Mes perqué har shens pensar o espiar ? Pr’amor pensar qu’ei forçadament imitar (ua auta pensada lejuda o ua mapa dejà vista). L’imitacion n’ei pas un mau, vertat, mes au començar que’vs conselhi de’vs deishar a las escadenças.

Que podetz tornar començar aqueth purmèr ensai òrb mantun còp, dinc au moment quan çò qu’avetz devath los uelhs e’vs gahi. Se v’apareish non ve’n detz, tot qu’ei normau ! Quan àgitz la vòsta purmèra mapa atau hèita que poderatz començar a pensar l’ambient d’aqueth monde a vàder. 

La creacion qu’ei sustot acceptar de non pas aver lo contròle sus tot. Qu’èi çò que’vs demandi de har. Anem ! Au malh ! E au còp qui viéner tà parlar enviroament !