Lo fantastic, tròp sovent amalgamat dab la fantasia, n’a pas en realitat lo medish quadre. En efèit, las intrigas desvollopadas dens un monde fantastic que’s debanan dens ua normalitat pro similara a la nosta, qui vad « fantastics » elements ligats a la magia, au subernaturau o a totas fòrças autas de mau identificar, quan los mondes de la fantasia que’us acceptan com elements d’aquera normalitat. Atau, los mondes de C.S. Lewis e de J.R.R Tolkien, hèits d’elements fantastics perfèitament integrats dens la lor normalitat, que hèn partits de la fantasia, quan lo de H.P Lovecraft, en arrefusant aus elements fantastics ua normalitat, ne’s pòt pas definir com fantasia mes com fantastic.