Per Remesi Boy
Gessit deu recuelh Upsilòn (Colleccion DN – a paréisher)
Imatge Paradise per GEJDA
Ròi, celat au hons de la bascòja de pujadera, qu’espiava los autes passatgèrs qui ocupavan, espatlaligats, lo mendre espaci dispaus. Aqueths replicants masets, companhs de caduda deu son semblar, que trucavan la soa preséncia clandestina deu lor eishuguèr categoric. Ací lo sol logiciau qu’an, non ? Ua massa inèrta qui ne semblava pas mei interessada per las soas iniciativas operacionaus e tant de bon que n’estossi atau. Hasent empach au son plan, au noste plan, Ròi qu’avè torçut pro lèu — la via toristica que’u pareishè tròp longa a seguir e avegiva de plan — entà rejúnher los accès de servici, mer dirèctes. Avent crubat tanben l’aparéncia siliconada de vegada e escarnent un angelisme d’usina, Ròi que s’i escadó a’s caratòrçer dab ua potarra beata en juntar los rengs deus esclaus, atau com se ne’us avè pas jamei deishats.
Quan las pòrtas e s’obrín totun, la brigada servila sancèra que s’aviè, deishant d’un pas comptat l’espaci estret qui l’avè expedida, entà s’alinhar en un enterpaus deus grans. Duas etapas qu’èran estadas passadas shens trabucs, que’n seré de la tresau ? Los sons pronostics que cambiavan segon los scenaris, me lo risc que’s mantienè tostemps per percentatges pro hautes ; qu’avè a enganar l’èster mei faus e menshidèc qu’avè encontrat dinc ara : l’uman. E be sabem tots dus n’ei pas un petit ahar, quan i averam bona man.
Qu’èran dus. Parièr com nosautes. Serpejant enter los rengs immobiles de las monacas de silicòna, que’s gahavan a verificar l’estat de cadun : ua hastiada en har compte deu nombre d’entrants per dia. Au cap d’ua òra sancèra, qu’arribèn fin finau a la darrèra rengada e que s’estanquèn davant Ròi.
— Androsociau. Servicis medicaus especializats. Operacionau.
Atau qu’ès autorizat a susvíver, Ròi.
— Espèra !
Lo purmèr que s’estanquè, gahat per l’intervencion sobta deu collèga qui’s clinhava leugèr com s’i volè véder miélher.
— Espia’u las mans !
— Qué, las soas mans ?
— Las soas paumas, be son espelassadas !
Qu’an viscut !
Lo purmèr que se n’assolidè.
— Que’m va caler contactar enqüèra los lors servicis aprèsventa e i pèrder paciéncia entà m’enténer a díser que ne’n pòden pas de mei. Qu’ei lo dusau còp aquesta setmana !
— Qué hèm ?
— Que depen, tà qui ei ?
Tà eth ? Tà jo. Tà nosautes !
Lo dusau que consultè lo bon de comanda aficat sus l’avantbraç son.
— Los Tyrell, còsta Eldon Baloard.
— Qu’ei tà la petita Rachel, segur ! Valida l’arribada.
Petita ?
— Qué ?
— Non te’n des, ne harà pas nada camaliga.
Hmm…
— E lo pair ?
Qui ?
— Qui ? E’t trufarés ? N’i ei pas jamei ! Valida, que’t disi. Clavem !
Lo dusau que validè, quasi deab degrèu, la bona recepcion deu còis abans de passar a la verificacion seguenta.Shens s’i escàder a sacrificar sancèra la soa consciéncia professionau aus sons imperatius de rendement, que remirè, un darrèr còp, Ròi qui s’avançava maquinaument tà la platafòrma de cargament deu quartièr nòrd. Tornat méter a l’arreca, que signalè la soa reprovacion d’un senet e que’s resignè. Ròi que sorridó, quan e s’ahautava en suspart de la zòna de contròle : non se n’anava pas mancat de chic. tan chic…
diunegre.com 