Deu neient ençà – V

Per Diu Negre

Tau Diari

Adèptes e Adèptas deu Diu Negre, uei lo Collectiu ne s’estarà pas de’vs parlar de l’univèrs de Dmitry Glukhovsky, mes qu’ac harà en ve miar de cap a las adaptacions videoludicas e mei precisament a las purmèras duas, sortidas enter 2010 e 2013 : Metro 2033 e Metro Last Light de l’estudio ucraïnian 4A Games.

Metro 2033, qu’ei un FPS (first person shooter, comprenetz un jòc de tir de la purmèra persona) fondat suu purmèr roman eponime de l’univèrs Metro. Sortit sus PC e consòla (Xbòx 360), que recebó tanlèu lo començar, criticas de las bonas. En efèit, l’ambient e l’immersion que son deus estramosents e lo cinisme inerent a l’òbra de Glukhovsky qu’ei estat mantienut. Hornitz ua joabilitat agradiva e ua benda sonòra suenhada e qu’avetz tots los elements d’ua escaduda. Totun, a despieit deu succès comerciau (1,5 milions d’exemplars venuts), mantua critica que son a har.

Purmèr, que podem arcastar aus desvolopaires de s’estar deishat embarrar peus budèths metropolitans. Tanlèu lo començar deu jòc, be sentim que ne seram pas libres de causir lo noste camin. Que passam òras a caminar peu Metro, a perseguir un prètzhèit definit e shens nada variacion (anant d’un punt A dinc a un punt B). Las interaccions dab los metropolitans que son totas parièras shens nada alternància possibla : en aqueste jòc, qu’èm condemnats a estar embarrats dens l’istòria pensada per l’autor e regurgitada peus desvolopaires.

La dusau adaptacion que dèisha apercéber ua melhorança d’aqueth costat. En efèit, per estar barrat, lo monde e lo costat survivalista sustot qu’esvaneishen drin los limites impausats aus jogaires. Quan avetz a comptar las municicions o a v’avisar a la vòsta resèrva de filtres a segonda passada, ne’vs vaga pas de v’avejar ! Atau, dab Metro Last Light, l’estudio ucraïnian que s’i torna peus budèths moscovites, a la diferéncia, que ne s’ageish pas briga de l’adaptacion deu dusau roman de Dmitry Glukhovsky (Metro 2034) mes la d’ua istòria originau, especiaument escriuta peu jòc (çò qu’èra ua bona causa peu Diu Negre). Que ns’i tornam a incarnar Artyom qui vadó, après aver sauvat lo monde que i a de rèsta, un rànger qui aurà a deféner lo bonquer D6, tot ressorças preciosas qui atisa dejà totas las cobedessas.

Ailàs, com au purmèr, las criticas positivas que s’estàn a la fòrma (grafismes deus beròis, immersion de las bonas – sustot quan passatz lo jòc en rus – e ua istòria de las esmaventas) quan lo tecnic e contunha a pausar mantun problèma : ua inteligéncia artificiau bèuca, quauquas sequéncias de jòc superfluas sancèras e avejantas a còps e fin finau, lo chic de possibilitat au nivèu de la customizacion de l’equipament.

A despieit d’aqueths chepics tecnics, Metro Last Light que s’està un jòc deus agradius e qui trobèn lo son public (ahuecats de l’univèrs principaument), mes qui, com la purmèra adaptacion e manquè d’ambicion. Ua manca que ne podem pas arcastar briga au darrèr vadut de la seria, Metro Exodus, de qui’vs parlaram lo còp qui vien. Lo Diu Negre que v’espèra…