Per Nicolau Granier
Un pauc pus tòst, a 150 quilometres de ‘lai.
Queu jorn era un jorn abituau per lu Rogier. despuei la debuta de l’epidèmia, seguiá totjorn la mesma rotina : s’esvelhava a las set oras, se ‘bilhava a la lesta – que lu rasatge n’era pus obligatòri –, puei davalava dins lu bureu dau chefe d’escadron per prener sos òrdres.
Si las tengudas n’eran pus tot a fet reglementàrias, la rigor militara iò demorava. D’efiech, n’era pas question d’obludar los grades nimai los biais de far per causa de la »modificacion dau contexte nacionau ». Lu quite protocòle deviá totjorn estre respiechat minucosament.
L’òrdre, quò li aviá totjorn plagut, au Rogier. Entau, aprep aver auvit lu « Entratz ! » fòrt e poderós dau comandant, eu dubriguet la pòrta, se ‘net plaçar a tres pas dau bureu – ni mins, ni mai -, se metet au gardatz-a-vos, saludet e anonciet d’una votz tan clara coma trundivosa :
« Luòctenent Guiònia ! Escadron dau comandant Cesrat ! Escadrilha dau capitani Sinhòla ! A vòstres òrdres Mon Comandant !
– Repaus ! Siclatz-vos, luòctenent.
Lu comandant era un pitit òme magre dau piaus blancs emb una pita mostacha fina que surlinhava sas bochas. Eu ‘viá segurament passat l’atge de la retraita pertant beucòp de fòrça e d’autoritat emanavan d’enguera de se.
Espiet quauquas segondas lu militar que l’enfaciava, puei comencet :
– La ciblas de uei son Isla e Aissa, doas comunas costat de Lemòtges. Nos sabem que lai i a pus degun, levat daus mòrts.
Faguet ‘na pita pausa per fin de crear un efiech dramatic e contunhet :
– Los mecanicians e la logistica son desjà a aprestar vòtre avion. Vos partiretz a 0645 zolo.
– Plan reçaugut, Mon Comandant ! Quand lor aurai tot laschat dessus, ne’n demorará pus mas de las cendres, de queus borgs !
– Tot suau, luòctenent ! Dominatz-vos un pauc ! Rompetz ! »
E la dança militara tornet començar : lu Rogier se levet d’un lanç, se metet au gardatz-a-vos, saludet, faguet demieg-torn e surtiguet de la peça.
diunegre.com 