D9 – III

Deu recuelh ETHs per Remesi BOY

Arrés. Shens nada suspresa, ne contrapassèi pas arrés. La flor deu D9 ne landereja pas lo dia. Be tribalha, seduda darrèr oloecrans de linhas. Sovent que m’estancavi davant ua muralha de veire entà l’espiar. Era, ne’m calculava pas. Qu’èra a har causas importantas probable. N’èi tostemps pas comprés çò qu’èra. Be me’n trufi beròi. Aqueth matin enqüèra, qu’èra on l’aví deishada la velha, bravòta a la soa plaça, estruçada com cau. Ne mudè pas quan passèi davant los burèus de la carrèra principau. Qu’èri cerclat per milièrs de piros, mes qu’èri solet : lo resumit de la mea puta d’existéncia. Tot aqueth beròi monde ne vivèn pas sonque la nueit. Aqueths tocats, tanlèu l’òra deu caumatge, que corrèn a hum taus dèbes, restaurants, cinèmas e dançaders. Dinc a punta d’auba que s’i hartavan de víver. Puish que se’n tornavan au malh. A còps que’n vedí quauques a longuejar per las carrèras. Mes la màger part deu temps, quan tornavi de la bòrdandrò, tots qu’èran dejà alinhats a plaser darrèr las lors muralhas de veires.

Davant lo pòste de seguretat que’m demandèi çò que fotí aquí. N’èri pas de’us qui van bavar a la flicalha. N’èri pas un emplegat exemplar. Que sospirèi en esperar mantua minuta davant un andrò qui èra a la gaita. Que pertocava shens que jo, qu’èra l’argument que’m tornava aquera fotuda consciéncia. Que’m disè qui avè probable quauquarrés qui’s cracinava de’t non pas véder a tornar : ua familha, un parion, un canharro. Que s’ac valè d’avertir quan me costaré. Ne’t podí pas guardar quan ac volori. Qu’entrèi totun com un toxicò a la cura.

Tanlèu la portalada passada, un andrò d’arcuélher que’m saludè :

«Emplegat J:c¨b J:m-s J¨hns¨n, Adishatz. Quin ve poderem ajudar ?

– Que vieni signalar ua emplegada. Que la m’èi trobada còsta casa.

– Avetz lo son nom o matricula ?

– Non.

– Ne podem pas préner en compte lo vòste signau shens aqueras informacions.

– Qu’ei a casa, enviatz quauquarrés entà la recuperar.

– Que nse’n sabem mau emplegat J:c¨b J:m-s J¨hns¨n, tots los nostes agents que son dejà en mission. Que’vs convidam a v’i tornar mei tard.

– Ètz seriós ?

– Que n’èm tostemps. Que’vs remerciam per la vòsta iniciativa. Que’vs desiram un bon dia.»

Un bon dia, quiò que començava a’m pelar los nèrvis. En sortir deu bastiment que balhè la mea apreciacion deu servici en prémer esmalit mantun còp suu boton roi. L’andrò a la gaita qui’m vedó a passar que’m desirè un bon dia. Que’m sarrèi los punts a las pòchas entà’u non pas tornar ua higa. Segur, que tracèi lo tornar mei viste que l’anar. Qu’aví un mejan entà’t panar las informacions de manca. E t’anavas deishar har ?

Tornat au men clòt, que’t vedoi a dromir. Que m’esmapèi ua cadièra. Badalhant, qu’espièi l’òra. Qu’èri crebat e qu’èra dejà mieidia ! Qu’aurí volut trobar un aute biaish entà’t sàber, mes dab los cintats ne m’i avètz pas ajudat briga. Que’m marterèi la taula dab los dits en machar de la cerimana, mes qu’aví lo bocau a descubar. Ne trobèi pas nada solucion. Que m’ac calè har. Qu’èra adara, quan èras a clucar, n’i avè pas a tòrcer. Que’m lhevèi tà m’apressar. Suu cadieron còsta lo lheit, que’m sortii lo cable deu còth. Ua conexion dirècta, qu’èra çò qui’m calè entà non pas m’amassar ua teca. Purmèra causa qu’aví a har shens merdejar, desbracà’t los nèrvis. Puish, hordilhar aquí dehens entà trobar çò que cercavi. Quan ne sabí pas çò qu’i èra telecargable. Que’t virèi a plaser com s’èras de carbòni. Pausada suu costat, que’t vedoi a la henuda au pè de l’arrèrcòth. Qu’aví las mans tremolantas. Ua set de las secas que m’escanava. Qu’espartii la tona dab los dits. Qu’èri a balançar. Qu’i avè d’autas solucions probables. Qu’aví lo cibòt qui èra a tornar dar un torn. N’aví pas jamèi brancat ua biologica. Puish, còp sec com entà clavar la question, qu’entrèi tot d’ua. Que’t vaguè de gemicar drin abans de’t tornar adromir. Qu’i èri… Las toas pensadas, quin merdar ! Tot qu’èra envescat en ua hanga espessa qui m’enviava a pèisher quan volí telecargar ua xp. Que’m pelèi tots los procediments sabuts. Ne me’n volí pas tornar dab l’untís au mus e shens nat explic. Que sortii viste. Qu’èra a vàder pèc.

Qu’èras tostemps a dromir. Vertat, après un sifonatge, qu’èm drin crebats en generau. Los quites andròs, peu dit, que’us hè besonh un dia de netejatge programa quan los aparivan. Que’m tirèi lo cable en notar totun lo numèro de seria de l’implant. N’èra pas gran causa, mes que coneishèvi piros qui’n podèm har quauquarren. Ne’us coneishèvi pas, mes que n’encontraví quauques quan las meas mitralhaderas que’us arcuelhèn. Aqueth còp, que’us me pensavi arcuélher jo medish. Qu’avèm a blagassar. En esperar l’òra quan lo St¨n e’m vienora desvelhar, que’m fotoi suu canapè entà clucar drin. Ua nueit de las longas que m’esperava.