- Lo rdv – lo burèu – lo viatge a Mar-e-Mont- Un festenau.
Dimarç de matin. Ai de ma tèsta ! Tòrne de mon viatge a Mar-e-Mont. Un festenau de cinèma mediterranean. Es aicí que se virèron lei promiers filmes dins leis annadas mila-uech-cent-uechanta. Per l’escasença l’arquitectura modèrna d’aqueu país fa pròva d’una imaginacion dei belas : una sala de projeccion en forma de batèu.
Me fai esperar vint minutas dins son burèu, Rachid. Respònd au telefòn. Ai temps. Ai mei RTT. Legisse l’Agradà Regionau que demanda a sei lectors se fau fotre leis estrangiers defòra. Lo pòple (soventei fes d’origina castilhana ò catalana dins aqueu país) respònd a uechanta dau cent : òc. Escampe lo jornau per facebookar…
Sus l’autorota que quita Agradà montam dins ma veitura blanca flama nòva pagada ambe l’assegurança vida de ma mameta defuntada a la prima. Susa dau clòsc Rachid, sei bloquetas negras virolejan, bufa, a la plaça dau mòrt :
-T’estones pas, Tam, se disparèisse…
La veitura m’agrada pas. Nimai menar. Mai per sauvar mon amic e l’ajudar a la promocion de son documentari me sacrifique. Parla, per un còp. La rota es polida mai rene que pòde pas escotar la programacion musicala de mon I-Sòne. Grop Rum, Likra l’Occitana, Monsur D, Mafalda Sound System… De lònga parla. De sei relacions ambe la cinematèca de Mar-e-Mont, dei promiers oèsterns virats per Braloncelli, non pas per Forco, mai per son fraire, charra que charraràs de Fresquet e de son Diccionari dau cinèma d’Agradà, dau Moscalher (un filme en lenga peitavina), d’un promier cort-metratge de Truffot disparegut qu’a de chança d’escondre dins sa videotèca, que li agradariá de vendre Joseta, una vida d’estèla a Carnau Plus… Me confla. Ieu, m’agradariá que me parlèsse pas. Coma Miss Minnie e son Menaire.
Per un còp que parla. Siái pas jamai content. Lo mete en off. Tòrne escotar lo motor de ma Pòpo. Una belòia. La conducha talament sopla sopla que sembla que menas un liech. La seguritat Folkswagen. Doas oras sensa lassitge. Lei pins gigants, lei pibolas, lei colors caudas de l’auton banhan l’autorota. Un botís provençau.
-Marcamau se passeja, afortís lo Rachid a l’intrada de la vila onte lei vira-vira possan coma de campanhòus.
D’efiech a dètz-e-uech oras de la tantossada, lo pòrt, freg, gastat per una arquitectura modèrna de gip e de quitram es desertic. Au luenh de gruas gigantassas, coma de dinosaures de Steven Iceberg, se perfilan en ombras chinesas sus de rocàs sensa mesura. Siam gaire esperats a la « sala batèu » onte lei vielhas benevolentas se carpinhan au concors dau melhor brushing. Lei faussei blondas aigadas dau sentís-bòn Ives Roquier trempan dins la conariá. La serada en omenatge a Joseta Kroner promet. Pecairas ! Peguèron una bandiera sus la radiera comedia: L’as pagat lo capèu!: « escepeciau Joseta Cronera » « Seguit de Joseta Cronairea, una vida d’estèla (tròç) ». En esquintant son nom.
Nos fan intrar lei cagòlas. L’acuèlh es pas brica organizat. Siam esperats ? Ieu, lei babaus cinematografics me tiban. Siái aquí per Tanbghik Filmes e… basta ! Tampe, sensa me n’avisar, la pòrta au nas la presidenta dau festenau…
Entà léger la seguida que podetz trobar lo libe sancèr a las edicions l’aucèu libre au ligam seguent : http://lauceulibre.com/
diunegre.com 