- Fin de la comunicacion amorosa – Mestier e vida de Joseta Kroner ò lo contengut dau libre – Lo divòrci – Lo telefòn ritz.
Me cònta lo desespèr de la rompedura, Rachid. Oblida leis odors dau matin, met la taula per dos, cerca una ombra dins la sala de banh. Sa tele creba lo silenci. Plora solet dins lei supermercats. A fach sa crotz desenant. Lo tristum s’estompa mai arriban lei facturas. Son còr ven una chifra, un calcul, lo mostre dau sovenir. Lo loguier, l’electricitat, dessenhan la cara de l’èstre aimat.
Son retrach d’actritz, Joseta Kroner : una vida d’estèla sembla una dolor regulara, una plaga dubèrta, una robina sensa fons. Cada plan se perfuma de remembres. Imatges d’arquius. Jovença negra e blanca. Un filme rodat dins lo jardin antic d’Agradà, Torn de França amb Annie Candy. Duò de claquetas. Jerry Lefis ais Americas. L’actritz potoneja Ramy Schneider dins Lo Safir de Claude Sauteret.
Careça lei retrachs d’ela qu’aviá dessenhats ambe l’estilò Bric a l’Hotel del Campo de Matera dins Sud d’Itàlia onte Passoloni leis aviá convidats per lo rodatge de Il Vangelo Secondo David dins leis annadas seissanta. Joseta, ja lassa de sa celebritat, partida incognito, se banha dins l’aiga dei Polhas ambe son bikini. Peses blancs sus teissut verd. Sei popas redondas coma de ceucles, rembombetas coma de balons, ben suslinhadas per lo gràs de la mina que mòstra sei formetas. Rachid, dessenhaire biaissut, sentís la sensualitat dei linhas. Traça sa desirança de son index. Torna faire son croquís. Aquelei dos aranges que preniá a plenei mans. Se pensa de frustejar aquela pèu que fremís au teton, en carn de galina, puei se tiba sota la pression doça de son det. Quora seis esquinas s’arcan puei. Subrevòla aquelei dessenhs de sa Gro-Po. Joseta dins lei èrsas. Au fons, sus la sabla, lei drollets jògan au balon. Mentre que totei lei adults tuban sota lei parasolèus. Rachid Birba apond un filtre maurèu per de dire sa languison.
Dispareís. Cut. Lei vint darnierei minutas son pas filmadas. Lei vint darnierei minutas. Lei vint darnierei minutas onte deviá charrar de son present, de son actualitat. Lei vint darnierei minutas onte lo realizaire, enfangat dins sei deutes per la produccion, se despatolha ambe sei videòs personalas, sei enregistraments sus l’AudioMemos de son I-Sòne e una videotèca gigantassa que li manja lei parets de l’ostau ambe sei SUPER 8, sei VHS e sei DVD.
Lo pòde pas laissar solet. Lo deve ajudar a faire sa crotz. Lo retròbe dissabte a La Cauceta. Baveta de vedèu, sauça dei bolets, tartiflas fregidas dau biais de ma mameta, gigantassas e mau copadas ambe quauquei bocinons de pèu. A la chut-chut, un còp de mai: « Comprenes, çò ditz, pòde pas faire un pas sensa pensar a ela. Aquest filme me perseguís. M’arrestan per me parlar lo mond. Mai pensas que me parlan dau contengut ? Dau cinèma ? Que nani. »
Cala. S’estona de charrar tant. Glopeja son vin. Tòrna :
« Que nani. Me parlan de sa disparicion. Puta de Paris Flash qu’a tot mediatizat ! »
Regola lo vin roge dins sa garganta.
I a de causas que taise. Tirem pas sus leis ambulàncias.
« Fau de reclamas dins divers festenaus. Mòstre de bots-a-bots, diferents teasers. Lei promièrei reaccions negativas e violentas deis espectators m’espantan. « Siatz vos que filmatz aquò ? Se pòu dire qu’aprofiechatz dei tabloïds ! Ambe la crisi tot fa venda ! »
Marrida reclama per Rachid Birba. Joseta Kroner parla pas a la television, nimai a la radiò. Signa ren. S’escond.
S’afana doncas la promo lo realizator. Dins l’Agradà Regionau, lo reconèisse ambe son unenc vestit negre de PDG, seis espatletas deis annadas uechanta. Marrit retrach, mau cadrat, au sortir de son ostau de produccion : Tanbghik Filmes. Aquò fa pas vendre. FT1 convida pas lei provinciaus ; difusarà jamai son filme.
Pòde m’avisar coma la preséncia de l’estèla auriá conflat la difusion. Sus la fotografia dau dorsier de premsa, cargariá segurament sa raubeta fenduda deis annadas setanta, sa rauba simbèu, sa rauba erotica en forma de còr sus lo quieu, aquela rauba tirada d’aquest filme famós de Claude Duberri, aquela rauba rojassa dei pampalhetas que maugrat sei cinquanta ans, li balha una semblança de serena. Lo det sus sei bregas confladas per lo botox, un bocin de pellicula resquilhariá sus lo teissut, entre lei cueissas muscladas. Joseta Kroner fariá montar lei tiratges dei revistas de cinèma.
Dimenge: Ate. Dèu presentar son òbra au ciné-club de la ciutat de Mar-e-Mont, Rachid. Se sentís tant solet, tant solet per aquò…
-Se la chauchavilha contunia, vau disparéisser. Vau disparéisser, Tam.
Li prepause de pausar mei RTT diluns per fin de lo seguir.
Dimenge. Ate. Alora segur pesan aquelei anars-venirs. Leberon : país onte nasquèt Joseta. País onte s’escond. Mai país onte lo cinèma locau resta important.
Plòu a cornudas. Mai fai tirar Rachid. Agradà. Avinhon. Ate. Dins sa vièlha Flat ronhosa. La veitura resquilha sus lo sòu banhat. Lo meteire en scèna saup onte se trapa l’ostau troglodita, a Buòus, au mai pregond dei tèrras dei baumas, cinc minutas a pron pena. Visquèt amb ela enlai, mai non. Assaja de la rescontrar pas. Nani. Pasmens, lo camin de tèrra es pas practicable a l’ora d’ara.
Festenau dau cinèma regionalista d’Ate. Projeccion sus un videò projector dins la sala polivalenta. Pas de caufatge. Sonque la calor umana. Quanta calor ! De vielhei agricultritz dins lo public. Lei mans sempre gastadas per lo trabalh de la tèrra, lei ventres desformats. Tant disparieras de l’actritz. Après la projeccion dau filme sensa fin, fan la coa per una dedicàcia de Rachid sus lei cartas postalas deis estudiòs Harfourt onte se descubrís Joseta tota joineta, sa famosa mosca au recanton dei bregas dins un negre e blanc flame. Son tant fièras de la pichòta qu’a laissat lo país ! Sempre polida mentre qu’elei uei, an lo peu gris. Còntan l’escòla… Sei bestiesas de chatoneta… Joseta montava sus lei burèus e fasiá l’espectacle. Monsur Lasale, lo regent regde, se congostava… Li perdonava tot… Perque aviá lo biais, Joseta. Mentre que, pecairas, podián plorar, elei, lei filhas de la tèrra !La badavan tant èra cultivada, la parpalhassa.
Joseta Pardina. Leis estajants la sònan sempre de son nom de joventa : « Pardina. Joseta Pardina. » L’escais « Kroner » vendrà puei de son agent artistic. Que t’arribava de Munich per se pausar en Ate. Que la remarquèt. Ne’n vouguèt faire una Marlena novèla. Te crese. Pas batejada que s’escapa per París per trobar sa libertat d’actritz… Te charran tanben d’aquò lei vinhaironas.
Birba qu’es pas parlaire mai precís me fa un resumit polit de sa jornada : « Lei gents començan de s’interessar a mon projècte de filme ! Fixem-nos un rendètz-vos a Mar-e-Mont. Deman, reste optimista. »
diunegre.com 