Per Flore Fredigo e Lea Yedra
En 2019, au ras de la mar Mediterranea, que vivèva Willy e lo sué can. Un après-dinnar, Willy e lo sué can qu’èran partits hèr plogea sos-marina. En cabussant dens l’aiga blua, Willy que’s tumè lo cap a ua arròca. Lo sué can que’u tirè dinc a la plaja e Willy que’s desvelhè arron mantuas minutas.
Quan Willy tornè a casa dab lo can, que hasèva neits. Suu camin deu tornar, que’u semblè que la vila avèva cambiat mes pas lo sué ostau. Qu’èra fatigat e n’i prestava pas atencion, que preferiva tornar entà dromir…
Lo lendoman maitin, Willy que començava a compréner çò qui’s passava dens la sua vila. Willy que decidè de partir au còr de la vila.
La vila qu’avèva cambiat, qu’èra mes luminosa, navèths bastiments, las maisons n’èran pas mes coma avant. Mes çò qui èra mes estonant qu’èra la calorassa que i hasèva e qui s’ac secava tot. La vila qu’èra diferenta. N’i avèva pas sonque lo sué ostau qui n’avèva pas cambiat. Lo ser, que tornè-se ajaçar suu canapé e que pensè que n’èra pas mes dens la sua vila de vaduda.
Ua setmana que passè, Willy que cercava encòra. Qu’avó ua idea: »Anar véger lo maire entà explicar ço qui’s passava. » L’òmi de qui ne coneishèva pas que l’expliquè qu’òm se trobava en 2021. Willy que demorè mut; ne podèva pas mes parlar.
Que’s desvelhè en plorant de fatigua d’aver cercat tant de temps la soa vila. Mes qu’èra sus un lheit d’espitau. Un metge que l’expliquè qu’avèva avut un accident de plongea sos-marina e qu’èra cajut dens lo coma pendent Dus ans. Lo sué can que l’avèva sauvat.
diunegre.com 