Lo juòc de l’Èime Prim (IX)

Per Joan-Cristòu Dordet 

Capítol nòu

 

Aralc acompanha Mehliug e Aluarg a lors apartaments per fin que se pòscan pausar abans la rufa jornada de l’endeman que los espèra.

 
“A deman, Mehliug, te desiri una bona nuèch.”

 

“Cruau-cruau, a deman, a deman Aralc.”

 
“Mehliug, que vas far ara?”

 

“Sabi pas Aluarg, me cal dintrar en contacte priond amb mon Esperit Desincarnat.”

 
Mehliug s’asseta sul lièch en posicion adamantina e comença de virar son esperit cap a ieu que soi contengut al còr del brivet que pòrta al còl.

 
“Esperit Desincarnat, ne’n apèli a tu per me balhar la fòrça de trobar una solucion. Que me cal far? Aquesta creatura es terribla, arribarai pas a la véncer.”

 

“Mehliug, cresi que lo temps d’un cambiament es vengut ara per los Omerids e per Aret. Aquesta creatura es plan probable un defenseire del mond vièlh que coneissèm aquí e ara que foguèt congreat del temps de la Granda Mudason, i a fòrça, fòrça temps. Nosautres, Esperits Desincarnats, èran ja presents abans aquel grand eveniment. A la granda Mudason, la matèria percebuda coma solida remplacèt l’Eime Prim, la matèria originala, linda, esmerada e diafana, e es aital que tot l’Univèrs vesible d’uèi es estat congreat. Las fòrças de la matèria dura ganhèron suls Esperits Desincarnats e venguèt lo temps de la sofrença. Uèi, es benlèu temps de s’unir per poder véncer las creaturas qu’an iniciat aquel grand cambiament e que vòlon pas que los Omerids tòrnen trobar lo secret de la matèria de las originas que treblariá tot l’Univèrs qu’an mes en plaça per dominar las creaturas totas.”

 

“Vòles dire que nos val faler fusionar per véncer aquela creatura?”

 

“Òc, es plan possible? Vèses, la femna evanescenta, cresi qu’es un èsser fusionat entre un Omerid e un Esperit Desincarnat. Nos podrà ajudar saique. Es la sola solucion que vesi per salvar los Omerids, las creaturas e lo planeta d’Aret. Ausissi que lo còr d’Aret ja es en lagui, rebombís pas ordinàriament, es treblat. Metam-nos al trabalh tre ara.”

 
Mehliug met sul pic sas ondadas psiquicas en ressonància amb mon esperit, demoram fòrça temps aital a ensajar de nos acordar e de temptar una fusion mas sens capitar. Solide que nos acordam plan mas arribam pas de nos combinar completament. Mehliug acaba que tombe de cancièra e daisse anar lo seu esperit al som. Sauneja de la cagaraula que l’engolís tot e que se transforma en un uòu e, raja que rajarà, acaba qu’espete dins de raisses de lutz.

 
L’endeman matin, Mehliug se desvelha plan mal reviscolat, te sauta dins lo banh de reviscòl energetic que li farà fòrça besonh per la jornada. Aluarg se tira del seu som docetament. Un brieu mai tard, Aralc dintra.

 
“As plan dormit Mehliug? Sès d’ataca per afrontar aquela creatura.”

 

“Òc, va un pauc melhor, me soi entrengut amb mon Esperit Desincarnat, l’enjuòc es dels grands e sabi pas se capitarem a nos ne’n tirar.”

 

“Comptan sus tu a l’organizacion del torneg, pensan que sès tu que dobriràs la pòrtas del novelum dins la mestresa de la matèria.”

 
Mehliug, Aralc e Aluarg tòrnan prene lo camin del grand hall del torneg.
Las bofigas son plenas de gents al contrari de çò que s’auriá pogut pensar. Las gents benlèu an pres consciéncia de la gravetat del moment, per o dire plan del momentum. La creatura malvolenta èra ja en plaça a esperar Mehliug.

 
“Cars jogaires, es arribat lo temps de las mièja-finalas. Lo primièr rescontre se va debanar jos vòstres uèlhs. S’agís d’un rescontre important, vos desiri una bona partida.”

 
Mehliug avança cap a la bofiga plan-planet e pren plaça. En fàcia, la creatura del capairon blau l’agacha los uèlhs lusents e roginèls. Mehliug s’installa amb de baticòrs, sabiá que seriá pas un rescontre ordinari, que lo sòrt del planeta èra a se jogar. Sentís ja l’energia negativa de son rival. La partida s’enrega.

 
La creatura comença per un còp brutal en butar sa pèça maja amb una èrsa d’energia colossala qu’atenh drech l’esperit de Mehliug que se la pren en plen. Respostam nosautres tanben amb una pèça maja per ensajar de far juòc egal. Las pèças s’opausan, l’adversari tempta d’aflaquir l’esperit de Mehliug e lo meu. Ieu combini tant coma pòdi mon energia psiquica a aquela de Mehliug mas m’avisi que serà pas pro per contrar las atacas energeticas de la creatura. Mehliug resistís, nòstras pècas recuòlan sonque d’una casa cò qu’esmalís de mai en mai l’adversari. Sentissèm lo còr d’Aret que ressona dins la sala, que ressona dins nòstre còr, diriatz que lo quite èime del planeta es tot tibat de cap ad aquesta partida. Mehliug perd la nocion del temps e de l’espaci, se concentra tras que possible. L’adversari bolega sas pèças mejanas qu’investís d’un corrent energetic enòrme e mena una ataca sus nòstras pèças majas que son obligadas de recuolar. Subran, la partida pren una autra dimension, s’agís pas pus sonque d’una partida d’Èime Prim e mai aquel juòc siá pas un simple juòc, non, la creatura mobiliza un vam energetic qu’amagava duscas aquí, un vam energetic dirigit non pas sus las pèças mas drech sus l’esperit de Mehliug. Los dos adversaris son fòra temps. Mehliug feblís e la creatura desvolòpa una volontat de destruccion cap a Mehliug e cap al planeta, lo còr del planeta s’afeblís tanben, lo poder de l’adversari creis de mai en mai, Mehliug es submergit, pòt ren far. Al moment qu’anàvem plegar, un marmús nais en nòstres còrs, reconeissèm una aura d’energia doça venguda de la jogaira evanescenta qu’èra dins la sala e qu’a penetrat la bofiga gràcias a sos poders. Nos parla drech a nòstres esperits.

 
“Mehliug, Esperit Desincarnat, devètz fusionar per anar contra aquela creatura sornaruda. Vos cal metre en ressonància totala. Vau ensajar de l’afeblir pendent qu’ensajatz d’o far. A nosautres dos, apuèi, capitarem benlèu de lo rebufar. Es a ensajar de tocar lo còr d’Aret per far espetar lo planeta. Devètz trobar lo biais de tornar trobar l’estat inicial de la matèria, un estat desprovesit de soliditat reala.”

 

“Saique, anam tornar ensajar, nos sentissèm ennegats, avèm ja ensajat de fusionar mas sens capitar.”

 

“Tornatz o far ara, lèu, poirai pas tenir longtemps sola.”

 
Mehliug e ieu montam nòstras energias al meteis nivèl, nòstres esperits ressondissent l’un amb l’autre, sèm a cercar lo biais de combinar nòstras vibracions. La femna evanescenta contra las atacas de la creatura que l’a presa coma cibla ara. Mehliug sap pas pus ont es, tot aquò se passa pus dins lo grand hall del bastit de la Ciutat Prigonda, a l’entorn d’el, es l’espaci larg, vei Aret alens, Aret que s’avalís d’a passet. Subran, dins l’espaci, trasvei una cagaraula giganta que s’espand e bada la gola. Mehliug compren qu’es l’imatge de mon esperit, Esperit Desincarnat, dintra al còr de la cagaraula dont la pèl s’estira, nos fondon l’un en l’autre, ne nais un uòu dels uèlhs multiples que veson la realitat de la matèria prima, de l’èime prim. L’uòu ufla, ufla e espeta dins totas las direccions rajant de raisses subrelusinoses de totas colors. Mehliug e ieu ara mèsclats sèm tornats fàcia a la creatura que balha una siulada esglasianta, la femna evanescenta contunha de sosténer los assauts de l’adversari. Nos jonham ad ela ara per rebutar nòstre enemic, l’enemic d’Aret, l’enemic dels Omerids. La creatura manten un vam energetic fòrt per nos sosmetre a sa volontat, per avalir lo còr d’Aret. Sentissèm lo planeta tremolar. Mobilizam mai d’energia en la tirant del còr de la matèria prima dins l’espaci vesin. Sentissèm que lo còr meteis del planeta es a mand de pus poder resistir, de se pus poder manténer duscas qu’acabe d’espetar. Nòstres èimes combinats ad aquela de la creatura evanescenta, dins un vam comun, lançam un rai subrelusinós cap a la creatura qu’es plan tocada…

 

Lo tremoladís s’assuausa, sembla qu’ajam capitat de la nafrar… mas de ràbia, decupla sul pic son energia que dirigís ara en una lança energetica cap a nosautres. Ad aqueste moment, sentissèm l’ajuda dels Omerids qu’èran presents dins la granda ala que nos mandan la lor energia, nos permet de revirar la lança energetica contra nòstre enemic qu’es tocat en plen còr. Siula longament e s’afondra sul taulièr del juòc, las pèças escartadas de totes caires.

 
Tornam prene nòstra luciditat, tornam prene consciéncia de l’environa. Sèm aquí dins la bofiga dins lo grand hall, los espectators semblan encara trucats, lo silenci… Puèi al cap de qualques minutas, un marmús percors la sala e puèi una clamor de gaug, de “Visca Mehliug, nòstre salvador” s’enautan, “Visca Mehliug”, pertant èra pus sonque Mehliug dins la bofiga mas nosautres fusionats.

 
Agacham un pauc pertot, trobam dels uèlhs Aralc e puèi Aluarg que nos aclaman e nos venon veire.

 
“Mehliug, es extraordinari çò qu’as fach, as vençut l’òrra creatura que nos voliá avalir, que voliá avalir Aret, ditz Aralc.”

 

“Cruau, cruau, Mehliug, Mehliug, nos as salvat.”

 
Erèm aquí dabans totas aquelas gents e sentissiam quicòm de prigondament cambiat en nosautres, èrem pas pus dos mas un e per tant, nos rapelàvem de tota nòstra istòria de l’un e de l’autre.

 
“Mehliug, i a quicòm de cambiat en tu, as l’aire coma aquela femna, evanescent, mai leugièr, es estranh, fa Aralc.”

 

“Òc, avèm trobat lo secret de la matèria prima, avèm trobat l’èime prim e som combinats Mehliug e l’Esperit Desincarnat.”

 

Los servicis de secors vènon cap a nosautres mas sembla pas qu’ajam besonh d’ajuda, tot va plan. La femna de l’aire evanescent sortís de sa bofiga e ven tanben a nosautres.

 
“Òsca Mehliug, as trobat lo secret de l’èime prim, gràcias a tu, Aret es salvada e la civilizacion omerida va poder caminar cap ad une èra novèla, fa la femna.” “Auriá pas res pogut far sens tu, qual sès?”

 

“Me soni Alètse, soi tanben la fusion d’una Omerida e d’un Esperit Desincarnat e ai descobert lo secret de l’èime prim i a pas gaire. Sabiá qu’una creatura malvolenta vendriá ad aqueste torneg, es per aquò que soi venguda per ensajar de la contra-carrar mas sabiá pas que i auriá qualqu’un mai que me podriá ajudar.”

 
Aralc ne cresiá pas sas aurelhas. Aviá dabans ela doas èssers fusionats, una novèla mena d’èssers que menarián benlèu l’Univèrs sus una autra via amb plan de mens de sufrença per las creaturas totas d’aquel mond.

 
D’organizators nos venon ara veire per nos felicitar e nos demandar s’aviam besonh de quicòm mas aviam besonh de res, en plaça, mercejam las gents de nos aver enviat lor energia per poder véncer aquela creatura.

 
“Mehliug, pòdi contunhar de te sonar Mehliug? Fa Aralc”

 

“Òc-segur, i a pas cap de problèma.”

 

“Cruau-cruau, Mehliug, qu’anam far ara?”

 

“E, cresi que nos cal un pauc de repaus lonh de tot. Que ne pensas Aluarg?”

 

“Bona idèa! Ont anam? lança Aluarg.”

 

“Entre terra e mar. Aralc, vòles venir? E tu, Alètse?”

 

“Se vòles de nosautres, ditz Aralc.”

 

“Òc, perqué pas, fa Alètse.”
“Tornatz-nos veire quand seretz reviscolat, lança un organizator, cresi qu’avèm fòrça questions sus l’èime prim e de trabalh a far ensem.”

 
Compte-tengut dels eveniments, la seguida del torneg es annulada.

 

Epilògue

 

Aquí nòstra istòria, l’istòria que s’es debanada gràcias al juòc de l’èime prim. Los Esperits Desincarnats, aviam en nosautres un maucòr, lo lagui de l’epòca del temps d’abans la Granda Mudason, e ne balhàvem lo resson dins nòstres planhs. L’Univèrs es vast mas en son còr, ara, i a quicòm de cambiat, d’èssers an descobert lo secret de la matèria iniciala, una matèria que de creaturas malvolentas an volgut solidificar bèl temps fa, una matèria que rend tot possible e que fa la vida fòrça mai leugièra.

 
Sèm al bòrd de la mar a contemplar las èrsas que van e venon coma las pensadas en nosautres, que fan pas que fregar la susfàcia de la mar sens la treblar prigondament, es çò que sentissèm al fons de nòstre còr, una patz prigonda que res pòt pas pus treblar.

 
“Mehliug, te venètz banhar? Fa Aralc.”

 

“Arribi, anam rendre vesita als peisses.”

 

“Cruau-cruau, e ieu, i pòdi pas anar, soi pas amfibia, ieu.”

 

“Demòri amb tu Aluarg, ditz Elètse, meritas plan de companhiá, sès torjorn estat lo fisèl companh de Mehliug s’ai plan comprès.”

 

“Cruau-cruau, Mehliug es mon amic.”

 
E Aralc e ieu de cloncar al fons de la mar per anar vesitar las creaturas d’Aret amb las qualas los Omerids an totjorn viscut en patz.

 
FIN

 
Apibau